Na czym polega metoda Kinetic Control (kontroli motorycznej)?
Podstawowym założeniem metody Kinetic Control jest odnalezienie i identyfikacja nieprawidłowego wzorca ruchu. To innowacyjna i niezwykle skuteczna metoda terapii bólu stawów i kręgosłupa, ponieważ nie leczy objawów i skutków zaburzeń biomechanicznych, lecz przyczynę wywołującą dolegliwości.
Trochę historii…
Prekursorem metody Kinetic Control, powstałej zaledwie 25 lat temu, był Marc Comerford, który w swoich pracach opisywał wzorce ruchu, a także nowy model oceny i analizy funkcjonalnej pracy mięśni. Na podwalinach, które stworzył możliwe stało się rozróżnienie tego co jest prawidłowym ruchem, co kompensacją, a co nieprawidłową adaptacją. Przyjrzenie się zależnościom pomiędzy zakresem i kontrolą ruchu np. podczas wykonywania skłonu, pozwala znaleźć odpowiedź na wcześniej pojawiające się pytania, a także określić priorytety w terapii.
Jaki jest Twój idealny wzorzec ruchu?
Ciało człowieka zna rozmaite metody wykonywania ruchu – nie istnieje jeden idealny sposób poruszania się, jest trudny do zidentyfikowania. Idealny wzorzec ruchu możemy zaobserwować wówczas, gdy ciało pracuje efektywnie, a siły, które generuje rozkładają się tak, aby zminimalizować obciążenia wynikające z codziennych aktywności, pracy zawodowej, czy z uprawiana sportu.
Zwalczanie przyczyny, a nie objawów.
Zintegrowany mechanizm pracy układów stawowych, mięśniowo – powięziowych, nerwowych i łącznotkankowych pozwala cieszyć się sprawnością przez wiele lat życia, nie wywołując dolegliwości bólowych. Jednak jeśli dzieje się inaczej i ból stał się nieodłącznym towarzyszem Twoich działań, prawdopodobnie i u Ciebie występują błędy motoryczne, które mają bezpośredni wpływ na taki stan rzeczy.
Niekontrolowany ruch stanowi jedną z istotnych przyczyn pojawienia się bólu, dysfunkcji, nawrotów i ograniczeń, to, że to on jest przyczyną, a nie konsekwencją zmian, jest dobrze ugruntowane naukowo.
Praktyka czyni mistrza
Dzięki terapii metodą Kinetic Control nauczysz się jak optymalizować ruch, kontrolować go i poprawić jego jakość, aby zminimalizować ryzyko powtórnych przeciążeń i nawrotów dolegliwości. Kinetic Control to system kompleksowej diagnostyki i reedukacji motorycznej, który nie zakłada wykluczenia innych interwencji terapeutycznych, wspomaga leczenie zaburzeń mięśniowo – szkieletowych.
Reedukacja wzorców ruchowych jest szczególnie polecana dla sportowców, osób aktywnych i pracujących fizycznie, a także dla tych, którzy odczuwają dolegliwości bólowe kręgosłupa i stawów.
Izabella Józwicka magister fizjoterapii Uniwersytetu Medycznego w Lublinie, Certyfikowana terapeutka metody Kinetic Control oraz Cyriax.
Wiele jest definicji coachingu, bo dla każdego słowo coaching oznacza coś innego. Coaching to rozmowa przebiegająca w pełnym zaufaniu, do której zasiadają dwie równe sobie osoby: coach i Klient. Coach zapewnia poufność i wsparcie podczas działania. Z jego pomocą Klient odnajduje prawdziwy, ważny dla siebie cel. Podczas sesji coachingowej klient przygląda się temu co jest teraz, nie temu co było kiedyś – taka strategia pozwala mu w pełni wykorzystać posiadane umiejętności i zasoby, opracować metody działania i odnaleźć ścieżki wiodące do mety.
Czym coaching nie jest?
- psychoterapią – skierowaną na diagnozę przeszłości i jej wpływu na aktualne zachowania,
- doradztwem/konsultingiem – doradzaniem i dostarczaniem rozwiązań,
- mentoringiem – procesem wspierania, gdzie najważniejszą rolę odgrywa perspektywa mistrz-uczeń,
- trenerstwem – transferem wiedzy oraz trenowaniem umiejętności klientów, gdzie realizowany jest cel trenera i/lub sponsora danego szkolenia,
- nauczaniem – przekazywanie wiedzy przez nauczyciela uczniowi. Nauczyciel wie coś, czego nie wie uczeń. Odwrotnie dzieje się w przypadku coachingu. Klient jest ekspertem i to klient zna odpowiedzi, a coach pomaga mu je odnaleźć.
Coaching to relacja klient-coach oparta na zaufaniu. Coach nie daje gotowych rozwiązań, nie mówi, co należy zrobić, jest jedynie towarzyszem na drodze rozwoju. Metoda coachingu zakłada, że każdy posiada odpowiedni potencjał i umiejętności, by osiągnąć zamierzony cel.
Skąd się wzięła metoda coachingu?
Idea coachingu została zaobserwowana w sporcie, a współczesną formę przybrał w końcówce lat 70, dokładniej w 1974 roku, gdy w druku ukazała się książka Timothy’ego Galleveya The Inner Game Of Tennis,w której opisane zostało zastosowanie coachingu w sporcie. Coach pracował z zawodnikami w sposób poufny, bez oceniania
i osądzania, za pomocą pytań wspierał ich rozwój, budowę nowych strategii działania, zmianę postawczy utrzymanie wysokiej motywacji. Obserwacja procesu coachingowego w środowisku sportowym szybko znalazła odzwierciedlenie w życiu korporacyjnym i prywatnym. Coaching stał się popularną metodą wspierania rozwoju osobistego w biznesie, gdzie niejednokrotnie zakrawał o życie osobiste i wyzwania z nim związane.
Jakie są efekty coachingu?
Efektem spotkań z coachem jest poszerzenie samoświadomości Klienta, jego rozwój osobisty i zawodowy,
a także wykorzystanie w pełni swojego potencjału. Wyznaczenie realnego celu, sposobów na jego osiągnięcie, odnalezienie i podtrzymanie motywacji do działania w ważnych dla Klienta obszarach życia. Czasem to zmiana stylu życia, poprawa wyników badań, redukcja wagi.
Dla kogo jest coaching?
Metoda coachingu jest stosowana nie tylko w obszarze biznesu czy życia osobistego. Naszą specjalnością jest wykorzystanie coachingu w obszarze zdrowia – jego odzyskiwania, terapii chorób przewlekłych, cywilizacyjnych, poprawie jakości życia swojego i swoich bliskich. Odnajdywanie motywacji do przestrzegania zaleceń lekarskich czy dietetycznych. Coaching zdrowia to jednak coś więcej, niż skupienie się na wynikach badań – to odnajdywanie i przechodzenie drogi do lepszego i bardziej komfortowego życia.
Jak wygląda proces coachingowy?
Na proces coachingowy składa się 10 – 12 sesji, z których pierwsze spotkanie jest zawsze bezpłatne.
Po pierwszej sesji Klient otrzymuje kontrakt, podejmuje decyzję o kontynuacji lub odłożeniu w czasie procesu – aby przyniósł oczekiwane efekty niezbędna jest gotowość klienta do wprowadzenia zmiany. Na początku sesje odbywają się co 2 – 3 tygodnie. Odstęp między sesjami jest tak duży, ponieważ to właśnie wtedy klient ma czas na przemyślenie tego co zdarzyło się na sesji, a także na podjęcie działań. Tylko Klient może przeżyć swoje życie w najlepszy możliwy dla siebie sposób, dokonać wyboru co z nim zrobi, najefektywniej użyć zasobów, które już posiada. To On i Jego praca decyduje o powodzeniu procesu coachingowego.
Izabella Józwicka dyplomowany Coach i Coach Zdrowia,
absolwentka pionierskich studiów Coaching Zdrowia na prywatnej uczelni Collegium Civitas w Warszawie,
absolwentka kierunku Coaching w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie
Ból po stronie bocznej łokcia, często bywa określany mianem “łokcia tenisisty”. Nazwa ta może być myląca o tyle, że problem wcale nie musi dotyczyć osób grających w tenisa. Przyczyną bólu w zespole „łokcia tenisisty”, jest nadmierne obciążenie mięśni prostowników nadgarstka i pojawiające się w następstwie zmiany w obrębie przyczepu lub na przebiegu ścięgna tych mięśni.
Choć u grających w tenisa częstość występowania “łokcia tenisisty” sięga 40%, nie jest to najliczniejsza grupa osób, dotkniętych tym schorzeniem. Wśród ogółu osób z tą dolegliwością, tenisiści stanowią jedynie 10%. Bardzo często na tę przypadłość chorują ludzie pracujący na co dzień z komputerem (sekretarki, pracownicy biurowi, informatycy). Przyczyną jest specyficzny układ rąk, podczas pisania na klawiaturze komputera. Także ludzie często wykonujący ruchy typu “wkręcanie śrubokrętem z silnym zaciśnięciem ręki” (ortopedzi, elektrycy, mechanicy samochodowi), narażeni są na wystąpienie tego schorzenia.
„Łokieć tenisisty” należy do grupy patologii noszących nazwę tendinopatii.
Przy tendinopatii, w doborze właściwego sposobu postępowania terapeutycznego, ważne jest aby określić, z którym rodzajem zmian w obrębie ścięgna mamy do czynienia. Inne postępowanie wiąże się z wystąpieniem zmian o charakterze tendinitis, inne z wystąpieniem zmian o charakterze tendinosis.
Jeżeli odczuwasz dolegliwości po bocznej stronie łokcia, nasilające się podczas naprzemiennego zaciskania ręki w pięść i prostowania palców, przy ugiętym łokciu, występuje duże prawdopodobieństwo, że cierpisz na “łokieć tenisisty”. Nasilenie objawów w “łokciu tenisisty” waha się od niewielkich do tak dużych, które uniemożliwiają utrzymanie lekkich przedmiotów np.: szklanki z wodą.
Łokieć tenisisty nie jest jedyną przyczyną bólu po bocznej stronie łokcia. Nieco mniej “popularne” przyczyny, to zmiany zwyrodnieniowe (artroza) stawu ramienno – promieniowego, a także zespół kanału promieniowego.
Przy ustaleniu przyczyn, które mogą mieć wpływ na wystąpienie bólu w części bocznej stawu łokciowego, a co się z tym wiąże również dobraniu odpowiedniego sposobu leczenia, warto uwzględnić tzw. “double crush syndrome”. W praktyce oznacza to objęcie badaniem i leczeniem także odcinka szyjnego kręgosłupa.
U Pacjentów zgłaszających się do Fenix Medical Fitness z bólem po bocznej stronie stawu łokciowego, fizjoterapeuta przeprowadza badanie mające na celu ustalenie najbardziej prawdopodobnej przyczyny dolegliwości, a następnie proponuje leczenie z wykorzystaniem metod Terapii Manualnej (mobilizacje i manipulacje stawów, neuromobilizacje, terapia tkanek miękkich), ćwiczenia ekscentryczne i stretching, udziela szczegółowych informacji na temat sposobu postępowania między wizytami, proponuje wspomagające leczenie z wykorzystaniem adekwatnych do rozpoznania metod fizykoterapii (elektroterapia, krioterapia, laser, ultradźwięki) lub Kinesiotapingu. W razie potrzeby, proponuje odpowiednie zaopatrzenie ortopedyczne.
Właściwe rozpoznanie przyczyn i dobór odpowiedniego postępowania zwiększa szansę na szybkie ustąpienie dolegliwości i zmniejsza ryzyko powikłań podczas leczenia.
P.S.
O tym, czym różni się “łokieć tenisisty” od “łokcia golfisty” i co wspólnego z nimi mają “ostroga piętowa” i “kolano skoczka” – w następnych artykułach.
Autor (mgr Rafał Ochowiak) jest absolwentem podyplomowych kursów z zakresu Nieinwazyjnej Medycyny Ortopedycznej (IAOM)
Metoda dr Ackermanna oparta jest na 50 letnim doświadczeniu w leczeniu manualnym kręgosłupa. W wyniku tej pracy, powstała terapia oparta na bardzo dokładnym badaniu przestrzennego ustawienia układu kostnego, oraz skutecznym postępowaniu chiropraktycznym. Każdy ruch w tej terapii, charakteryzuje się precyzją i dokładnością, dając zamierzony efekt. Fizjoterapeuci stosujący tę metodę, poza znakomitą znajomością anatomii, fizjologii, patofizjologii, posiadają duże wyczucie palpacyjne.
Metoda Ackermanna pozwala na działanie w miejscu występowania zaburzenia, w sposób celowany. Dlatego podczas zabiegu zostaje odblokowany tylko i wyłącznie ten kręg, który powodował u Pacjenta ból lub inne dolegliwości. Przy zastosowaniu metody dr Ackermanna, w ciągu jednego, lub kilku zabiegów, można usunąć lub znacznie złagodzić dolegliwości.
Przyczyny dolegliwości.
Duża część dolegliwości bólowych w obrębie narządu ruchu, w tym w obrębie kręgosłupa, spowodowana jest odwracalnymi zaburzeniami mechaniki. Oznacza to, że można je leczyć bez operacji. Nieprawidłowe położenie poszczególnych części szkieletu względem siebie, może prowadzić do stanów patologicznych, mających charakter miejscowy lub odruchowy – zmiany w jednej części naszego organizmu wywołują reakcje w częściach odległych. Możliwa jest także sytuacja odwrotna – silny ból lub emocje, mogą modulować odruchy i za pośrednictwem napiętych mięśni, wpływać na przemieszczenia w obrębie szkieletu. Nabyte w ten sposób przemieszczenia mogą stać się źródłem dolegliwości. Długo utrzymujące się zmiany odwracalne (tzw. funkcjonalne), przyczyniają się do powstawania, lub pogłębiania się, nieodwracalnych zmian strukturalnych.
Istotą postępowania w metodzie Ackermanna jest odnajdywanie i usuwanie zmian funkcjonalnych, a tym samym zmniejszenie, a nawet zapobieganie dolegliwościom.
Ogromną rolę w terapii według metody Ackermanna odgrywa tzw. „fenomen sekundowy”. Pozwala on, na precyzyjne określenie, czy widoczne zmiany w ustawieniu przestrzennym, wiążą się z problememfunkcjonalnym (odruchowym), czy strukturalnym. Informacja ta, ma fundamentalne znaczenie w dalszym postępowaniu terapeutycznym. Ustawienie kręgosłupa uzależnione jest od jego podstawy – kości krzyżowej. Kość krzyżowa, podtrzymywana jest przez dwie kości biodrowe. Ich położenie względem siebie, oraz wz ględem płaszczyzny poprzecznej (równoległej do podłoża), ma decydujące znaczenie dla prawidłowego ustawienia kręgosłupa. Ukośnie ustawiona (skręcona) miednica, powoduje wadliwe ułożenie całego kręgosłupa zaczynając od odcinka lędźwiowego przez piersiowy, szyjny, aż do podstawy czaszki.
Tak powstałe zaburzenie mechaniki, w połączeniu z obciążeniem wynikającym z codziennej aktywności ruchowej, często bywa źródłem dolegliwości, a nawet przyczyną poważnego uszkodzenia (np. uszkodzenia krążka międzykręgowego – dyskopatia). Leczenie odcinka lędźwiowego lub szyjnego kręgosłupa, niejednokrotnie dopiero wtedy przynosi spodziewane, długotrwałe efekty, gdy najpierw przywróci się prawidłową pozycję miednicy.
Nabyte przemieszczenie w obrębie miednicy – nieprawidłowe położenie kości biodrowych względem kości krzyżowej, prowadzi do różnych typów dalszych zmian, których wynikiem jest m.in. pozorne skrócenie kończyny. Mimo, iż Pacjent stoi na równym podłożu i obie nogi są równomiernie obciążone, jedna głowa kości udowej może znajdować się niżej. Różnica widoczna jest na zdjęciu rentgenowskim, oraz podczas precyzyjnego badania manualnego. Zmiany w ustawieniu kości kończyny po stronie „krótszej” nogi, powodują zazwyczaj wygięcie się kolana do tyłu i na zewnątrz. Takie ustawienie kości, może być źródłem niektórych dolegliwości stawu kolanowego, a ich pierwotną przyczyną jest przemieszczenie w obrębie miednicy.
Prosta miednica – prosty kręgosłup. Skręcenie miednicy prowadzi do skoliozy.
Skręcenie miednicy często pojawia się już u dzieci. Z powodu asymetrycznego ustawienia kości miednicy dziecko chodzi i siedzi krzywo. Początkowo nie odczuwa żadnych dolegliwości, ponieważ jego ciało jest jeszcze wystarczająco gibkie – jest w stanie zaadaptować się do zaistniałej sytuacji. Plastyczny jeszcze kościec jest modelowany przez nieprawidłowe obciążenia. Funkcjonalne (pozorne) skrócenie kończyny dolnej, będące następstwem skręcenia miednicy, w miarę dorastania, przyczynia się do powstawania wtórnej skoliozy kompensacyjnej (dalsze zmiany przystosowawcze), która w momencie, gdy organizm jest już w pełni ukształtowany, nie daje się korygować, pozostaje jako trwała wada postawy i może doprowadzić do szkodliwych następstw np. w postaci silnego bólu kręgosłupa. Specyfika budowy naszego układu nerwowego powoduje, że niektóre z dolegliwości wynikające ze zmian w obrębie kręgosłupa, mogą imitować dolegliwości charakterystyczne dla choroby narządów wewnętrznych (np. ból w okolicy mostka, spowodowany zmianami w okolicy kręgosłupa piersiowego, może imitować dolegliwości związane z chorobą serca). Możliwa jest także sytuacja, w której chory narząd wewnętrzny, jest źródłem bólu np. w okolicy stawu. W początkach stosowania chiropraktyki uważano, że w prosty sposób można wykorzystać te zależności. Obecnie podchodzi się do nich bardziej sceptycznie, choć nie da się zaprzeczyć występowaniu tego typu zależności.
Na czym polega działanie Chiropraktyka.
Chiropraktyka jest metodą skuteczną, ale nie jest dostępna dla wszystkich Pacjentów. Istnieją przeciwwskazania do jej stosowania. Przed rozpoczęciem leczenia, Fizjoterapeuta na podstawie wywiadu i dostępnych wyników badań, bardzo dokładnie ustala możliwe przeciwwskazania. W razie wystąpienia przeciwwskazań bezwzględnych proponuje inną formę terapii, z arsenału opanowanych metod. W przypadku wystąpienia przeciwwskazań względnych, zabieg przeprowadza z użyciem odpowiednich technik. W przypadku niejasnego rozpoznania, odsyła do odpowiedniego specjalisty.
Palpacja miednicy i pomiar długości kończyn pozwalają określić położenie kości krzyżowej w stosunku do piątego i pozostałych kręgów lędźwiowych. Fizjoterapeuta podczas dalszego, dokładnego badania manualnego, określa mapę przemieszczeń. Następnie, z wykorzystaniem odpowiednio dobranych technik manualnych usuwa odnalezione przemieszczenia.
Jak długo może trwać terapia.
W zależności od tego jak zakorzenione są łańcuchy zmian (jak zadawniony jest problem), zabiegi należy powtórzyć, zazwyczaj kilka razy, z różną częstotliwością.
Wskazania do badania i terapii według założeń metody Ackermanna.
Lepiej zapobiegać niż leczyć. Jeżeli chodzi o kręgosłup, zasadę tę można realizować, decydując się na manualne badanie według założeń metody Ackermanna. Badanie to, przeprowadzane jest pod kątem prawidłowości statyki kręgosłupa i miednicy (prawidłowego ustawienia przestrzennego kości kręgosłupa i miednicy). Bardzo często, podczas badania, mimo pozornego braku zmian i dolegliwości, okazuje się, że w statyce kręgosłupa lub miednicy, występują nieprawidłowości – nierzadko bolesne podczas palpacji. Ich usunięcie znacznie zmniejszy ryzyko wystąpienia dolegliwości w przyszłości.
Odczuwanie nawet niewielkiego bólu w obrębie kręgosłupa, stawów, lub kończyn, podczas normalnej lub zwiększonej, codziennej aktywności ruchowej, świadczy o pewnym już zaawansowaniu zmian (podrażnienie lub niewielkie uszkodzenie struktur, będących źródłem bólu). Jest to wyraźny, choć często lekceważony, sygnał ze strony organizmu – „zajmij się mną”! Przyczyną dolegliwości mogą być odwracalne zaburzenia mechaniki – ich usunięcie zlikwiduje lub zmniejszy dolegliwości. Czasami przyczyną takich dolegliwości są nieodwracalne zmiany strukturalne. Nie ma wtedy możliwości ich usunięcia za pomocą proponowanych metod. Okazuje się jednak, że niejako „dookoła” nieodwracalnych zmian strukturalnych, występują także zmiany funkcjonalne. Ich usunięcie może zmniejszyć dolegliwości, a także przyczynić się do spowolnienia postępu nieodwracalnych zmian strukturalnych.
Silny ból jest sygnałem o znacznym podrażnieniu, lub poważnym uszkodzeniu struktur generujących ból. W takiej sytuacji, postępowanie koncentruje się przede wszystkim na stworzeniu jak najlepszych warunków do ustąpienia podrażnienia, lub wygojenia uszkodzeń. Zdarza się, że silny, nagły ból, spowodowany jest zablokowaniem. Wtedy istnieje szansa, na bardzo szybkie ustąpienie dolegliwości, po przeprowadzonym zabiegu.
Silny ból bywa źródłem zmian odruchowych w postaci dużego napięcia mięśni, które oddziałują na szkielet – np. skolioza reflektoryczna. Bez względu na to, czy ból pojawiał się stopniowo (najprawdopodobniej z powodu zaburzeń statyki i złych nawyków ruchowych), czy wystąpił nagle (najczęściej z powodu zbyt dużego obciążenia struktur – np. dźwignięcie), może pozostawiać swoje piętno w postaci zaburzeń statyki w obrębie kręgosłupa lub miednicy. Także w tych przypadkach, w których ból ustąpił samoistnie, warto poddać się ocenie statyki kręgosłupa i miednicy, w celu zmniejszenia ryzyka ponownego wystąpienia dolegliwości. Statystyki wykazują, że u Pacjentów, którzy w takich przypadkach nie korzystali z profesjonalnej pomocy (specjalistyczne metody fizjoterapeutyczne), ryzyko nawrotu dolegliwości sięga 90%.
Z pozoru błahe przyczyny, mogą przynieść poważne skutki. Warto zapobiegawczo, regularnie, poddawać się kontrolom kręgosłupa.
Terapia według koncepcji Ackermanna, znakomicie współgra z innymi metodami Fizjoterapii: McKenzie, FOI, Kinesio Taping, Terapia powięziowa. Niektóre z tych metod, mogą być alternatywą w przypadku wystąpienia przeciwwskazań do zastosowania metody Ackermanna.
Autor (mgr Rafał Ochowiak) jest absolwentem podyplomowych kursów z zakresu Metody Ackermanna organizowanych przez Instytut Ackermanna.
Najprostsza definicja terapii manualnej to “leczenie za pomocą rąk”.
Kiedy uderzymy się w łokieć lub kolano – odruchowo łapiemy się, lub rozcieramy miejsce urazu, żeby zmniejszyć odczuwanie bólu. Najstarszą i zarazem najprostszą formą tak rozumianej terapii manualnej jest np.: Masaż Klasyczny, z technikami takimi jak głaskanie, rozcieranie, ugniatanie, oklepywanie, wibracja, wyciskanie, roztrząsanie, ruchy bierne. W miarę pogłębiania wiedzy na temat funkcjonowania naszego organizmu, Terapia Manualna zmieniła się w wyspecjalizowany system badania i oddziaływania na struktury naszego ciała.
Obecnie mianem Terapia Manualna (Medycyna Manualna) zwykło się określać wszystkie metody aplikowania obciążeń mechanicznych (bezpośrednie i pośrednie) stosowane w powiązaniu z bardzo szczegółową wiedzą z zakresu anatomii (w tym anatomii palpacyjnej), patofizjologii narządu ruchu, badanie mające na celu określenie najbardziej prawdopodobnych przyczyn dolegliwości, a także dokładną znajomość efektów zaaplikowanych obciążeń, w celu usunięcia odwracalnych zaburzeń układu ruchu w obrębie stawów, więzadeł, nerwów, mięśni, powięzi.
Według definicji opracowanej przez Międzynarodową Federację Ortopedycznych Terapeutów Manualnych (IFOMPT) Terapia Manualna to „wyspecjalizowany obszar fizjoterapii poświęcony postępowaniu w chorobach nerwowo-mięśniowo-szkieletowych, oparty na wnioskowaniu klinicznym i stosowaniu wysoce swoistych metod leczenia, w tym technik manualnych i ćwiczeń leczniczych”.
Profesor Karel Lewit (1916-2014) okrzyknięty ojcem Medycyny Manualnej, nazwał ją „bezkrwawą chirurgią narządu ruchu”. Znaczący wkład w rozwój Terapii Manualnej mieli także W. Janda., G. Maitland., F. M. Kaltenborn, B. R. Mulligan, a w Polsce Zb. Arkuszewski, A. Rakowski. Metoda ta, daje praktykującym ją Fizjoterapeutom, znacznie więcej narzędzi do „naprawienia” Pacjenta, niż inne metody Fizjoterapii.
Na czym polega działanie Fizjoterapeuty?
Pierwszym etapem Terapii Manualnej jest przeprowadzenie wywiadu i wnikliwego badania Pacjenta, obejmującego oglądanie, palpację, a także testy mięśniowe, ocenę ruchomości i gry stawowej, oraz zapoznanie się z badaniami dodatkowymi takimi jak np. rtg, w celu ustalenia przyczyn problemu i określenia ewentualnych przeciwwskazań. Dzięki specjalistycznym testom terapeuta jest w stanie ocenić czy przyczyną dolegliwości jest nadmiernie napięty mięsień, zablokowany staw czy ucisk nerwu. W zależności od tego, która struktura jest odpowiedzialna za powstałe dolegliwości, używa się odpowiednich dla niej technik leczenia.
Należą do nich między innymi: rozciąganie (stretching), poizometryczna relaksacja mięśni (PIR), masaż funkcyjny, mobilizacja tkanek miękkich, neuromobilizacja, mobilizacja stawu (trakcja, ślizgi), manipulacja stawu (szybkie uruchomienie zablokowanych stawów z charakterystycznym „kliknięciem”), manipulacja tkanek miękkich – wywołanie bardzo silnej reakcji, czasem nawet kontrolowanego, niewielkiego uszkodzenia, w celu uruchomienia reakcji odruchowych oraz procesów naprawczych (masaż poprzeczny, Pinopresura, IASTM, Scraping).
Jakie są systemy Terapii Manualnej?
Do najbardziej znanych systemów Terapii Manualnej należy koncepcja Kaltenborna-Evjentha, metoda Mulligana, metoda Ackermanna, metoda Cyriax’a, Funkcjonalna Osteopatia i Integracja (FOI), TMH – Terapia Manualna Holistyczna (metoda dr Rakowskiego), Nieinwazyjna Medycyna Ortopedyczna (IAOM).
Do ich prawidłowego wykonania i pełnego wykorzystania niezbędne są długotrwałe szkolenie, szeroka wiedza i doświadczenie.
Jakie są wskazania do Terapii Manualnej?
Terapia Manualna jest skutecznym sposobem leczenia dolegliwości bólowych i dysfunkcji w obrębie kręgosłupa i stawów obwodowych, znakomicie także wspomaga proces usprawniania po urazach i operacjach w obrębie narządu ruchu. Do szczegółowych wskazań należą min. dyskopatia, rwa kulszowa, zespół bolesnego barku, łokieć tenisisty, ostroga piętowa, wada postawy i inne.
Autor (mgr Rafał Ochowiak) jest absolwentem podyplomowych kursów w zakresie Terapii Manualnej – metoda Ackermanna, Funkcjonalna Osteopatia i Integracja (FOI), Nieinwazyjna Medycyna Ortopedyczna (IAOM).
Rehabilitacją ortopedyczną, nazywamy przywracanie funkcji narządu ruchu, oraz aktywności życiowych, utraconych wskutek chorób, urazów, zmian wrodzonych i nabytych, układu kostno-stawowego i mięśniowego.
W rehabilitacji ortopedycznej wykorzystuje się metody Fizjoterapii (Terapię Manualną, Kinezyterapię, Fizykoterapię, Masaż, Kinesiotaping), oraz zaopatrzenie rehabilitacyjne (ortozy i sprzęt pomocniczy). Terapia Manualna, to potężne narzędzie, umożliwiajęce kontrolę nad ruchomością tkanek i stawów, co może przekładać się na działanie przeciwbólowe, oraz usuwanie odwracalnych problemów natury mechanicznej. Kinezyterapia, wpływa na zwiększenie siły mięśni i poprawia współpracę, między kluczowymi dla danego problemu zdrowotnego, grupami mięśni. Fizykoterapia, wykazuje działanie przeciwbólowe i przyspiesza procesy gojenia tkanek.
Umiejętne łączenie procedur postępowania, charakterystycznych dla poszczególnych metod Fizjoterapii, podnosi jakość rehabilitacji i skraca czas powrotu do zdrowia.
Grupą, której dotyczy rehabilitacja ortopedyczna są osoby, które odczuwają przewlekłe dolegliwości w przebiegu choroby zwyrodnieniowej kręgosłupa lub stawów obwodowych, w przebiegu dyskopatii, na skutek lekkich zmian pourazowych typu skręcenia, przeciążenia w obrębie stawów, naderwania ścięgien, stłuczenia tkanek miękkich. Przy tych dolegliwościach, zabiegi z zakresu fizjoterapii, stosowane są jako podstawowe leczenie.
Rehabilitacja ortopedyczna, stanowi integralną część leczenia ortopedycznego i pourazowego narządu ruchu. Powinny nią być objęte wszystkie osoby, będące w trakcie lub po zakończeniu leczenia zachowawczego, jak i operacyjnego.
Wysoce wyspecjalizowaną formą rehabilitacji ortopedycznej, jest rehabilitacja po operacjach ortopedycznych. Postępowanie w ramach rehabilitacji ortopedycznej pooperacyjnej, nastawione jest na ochronę Pacjenta przed wczesnymi i późnymi powikłaniami wynikającymi z przebytego leczenia operacyjnego, oraz na osiągnięcie maksymalnie dobrego, pooperacyjnego efektu funkcjonalnego. Przykładem może być rehabilitacja po rekonstrukcji więzadła krzyżowego przedniego (ACL), rehabilitacja po mikrozłamaniach, rehabilitacja po szyciu ścięgna Achillesa, rehabilitacja po szyciu lub uwolnieniu troczków rzepki, rehabilitacja po osteotomii korekcyjnej Fulkersona, rehabilitacja po operacyjnym leczeniu dyskopatii i inne.
Niektóre ze wskazań, z którymi mogą Państwo zgłaszać się na rehabilitację ortopedyczną:
- dolegliwości bólowe kręgosłupa w odcinku szyjnym, piersiowym, lędźwiowym (np.: „korzonki”, lumbago, szyjnopochodne bóle głowy, rwa kulszowa, rwa ramienna…),
- nieoperacyjne leczenie dyskopatii,
- po badaniu ortopedycznym – dysfunkcje po urazach (stłuczenie, skręcenie, zwichnięcie, naderwanie, złamanie…) narządu ruchu – (ból, obrzęk, krwiak, ograniczenie ruchu, osłabienie mięśni, słaba koordynacja nerwowo-mięśniowa), w celu usprawnienia procesów gojenia, odtworzenia funkcji, działania przeciwbólowego,
- zaburzenia mechaniki oraz dolegliwości bólowe w obrębie:
– barku (np.: zespół bolesnego barku, stan po zwichnięciu barku, zespół ciasnoty podbarkowej, zespół stożka rotatorów, niestabilność, ograniczenia rotacji, bark zamrożony, capsulitis…),
– stawu łokciowego (np.: po zwichnięciu łokcia, łokieć tenisisty, łokieć golfisty, zespół kanału promieniowego, ból po bocznej lub przyśrodkowej stronie łokcia…)
– nadgarstka (np.: zespół cieśni nadgarstka, choroba de Qervaina…)
– stawu biodrowego (np.: konflikt panewkowo udowy, biodro trzaskające, zapalenie kaletki krętarza większego…)
– stawu kolanowego (np.: ból kolana pojawiający się podczas aktywności sportowej, kolano biegacza, kolano skoczka, stan po zwichnięciu rzepki, skręceniu stawu, uszkodzeniu więzadeł kolana, boczne przyparcie rzepki, kolano kinomana, chondromalacja SRU, zespół pasma biodrowo-piszczelowego ITBS…),
– stawu skokowego (np.: stan po skręceniu, przewlekła niestabilność, stan po złamaniu w obrębie nasady dalszej kości piszczelowej…),
– ścięgna Achillesa (np.: naderwanie, przeciążenie, zapalenie, ból…),
– stopy (ostroga piętowa, pięta Haglunda, paluch koślawy…),
- dolegliwości bólowe spowodowane chorobą zwyrodnieniowo wytwórczą kręgosłupa, lub stawów kończyn,
- w okresie ciąży – bóle kręgosłupa, stawów krzyżowo-biodrowych,
- usprawnianie przed i po planowanm operacyjnym leczeniu dyskopatii,
- usprawnianie przed i po planowanych operacjach w obrębie barku, łokcia, nadgarstka, stawu biodrowego, stawu kolanowego, stawu skokowego, ścięgna Achillesa,
- blizny – np. ograniczające ruchomość lub kłopotliwe ze względów estetycznych,
- wylewy podskórne – sińce, krwiaki (np.: po zastrzykach, stłuczeniach) – w celu przyspieszenia resorpcji,
- wady postawy (skolioza, plecy okrągłe, choroba Scheuermanna).
W Fenix Medical Fitness, programy usprawniania narządu ruchu, układane są w oparciu o analizę biomechaniczną aktualnego problemu, pozwalającą na dostosowanie ćwiczeń i metod, do Państwa indywidualnych potrzeb.
Badanie i leczenie, przebiega zgodnie ze standardami uznanych metod, takich jak Mechanical Diagnosis and Therapy (MDT) (*), Cyriax (*), Nieinwazyjna Medycyna Ortopedyczna (IAOM)
i poparte jest wieloletnim doświadczeniem klinicznym.