Krioterapia miejscowa

Krioterapia miejscowa polega na obniżeniu temperatury tkanek.  Celem krioterapii jest obniżenie temperatury skóry i głębiej położonych tkanek, co powoduje przekrwienie okolicy poddanej zabiegowi. Zabieg ma działanie przeciwbólowe, przeciwzapalne i przeciwobrzękowe.

W reakcji na zimno zwężają się naczynia krwionośne, jest to naturalna reakcja obronna organizmu, która chroni go przed nadmierną utratą ciepła. W kolejnym etapie, po zabiegu, następuje rozszerzenie naczyń krwionośnych i przyśpieszenie krążenia, co ma doprowadzić do wyrównania temperatury ochłodzonego miejsca. Taka „gra naczyń krwionośnych” powoduje ich uelastycznienie oraz przystosowuje organizm do szybszej reakcji na zmienę temperatury.

Główne wskazania do krioterapii:

• świeże urazy – stłuczenia, skręcenia, zwichnięcia, naderwania mięśni, uszkodzenia ścięgien lub więzadeł,
• przeciążeniowe odczyny zapalne np. stawów, mięśni,
• choroba zwyrodnieniowa stawów,
• stwardnienie rozsiane (SM),
• obrzęki po złamaniach i zwichnięciach we wczesnym stadium,
• pourazowe przykurcze stawów.

Główne przeciwskazania do krioterapii:

• ciężkie choroby serca i układu krążenia,
• stan pozawałowy,
• nadwrażliwość na zimno,
• stany zapalne naczyń krwionośnych,
• Zespół Raynauda,
• Zespół Sudecka,
• ostre infekcje i stany podgorączkowe,
• odmrożenia,
• choroby nowotworowe.